بحران آب در حوضه زاينده‌رود معضل ملی است

خبرگزاری ایمنا:زاینده رود، قلب تپنده اصفهان و پر آب ترین رودخانه فلات مرکزی ایران که نقش مهمی در تامین آب آشامیدنی، صنعت و کشاورزی مناطق مرکزی ایران داشت، امروز در نیمه راه خشکیده است. این رود که حیات خود را از زردکوه بختیاری می گیرد، روزگاری تا تالاب گاوخونی را سیراب می‌کرد اما امروز این رود مرده است.

جهت مطالعه ی ادامه ی توضیحات به ادامه ی مطلب مراجعه بفرمایید ...

به گزارش ایمنا از ۴۲۰ کیلومتر طول رودخانه زاینده تنها ۱۲۰ کیلومتر آن آب دارد و بقیه خشک است.
از آنجایی که ۹۸ درصد جمعيت حوضه زاينده‌رود در استان اصفهان و ۲ درصد جمعيت در استان چهارمحال و بختياری ساكن می‌باشند، سبب شده تا خشک شدن زاینده رود در استان اصفهان بحرانی شود و مردم این دیار را در تنگنا قرار دهد.
خشک شدن زاینده رود نه تنها مردم را افسرده کرده، بلکه کشاورزان شرق اصفهان را که روزگاری نه چندان دور ۶۰درصد گندم استان را تامین می کرد به غم نشانده و زندگی آنها را فلج کرده است.
خشک شدن شاهرگ حیاتی اصفهان سبب شده تا بسیاری از کشاورزان منطقه شرق اصفهان به شغل های دیگری روی آورند و حتی به شهرهای دیگر مهاجرت کنند و عطای کشاورزی را به لقایش ببخشند. کشاورزان این منطقه بر اساس طومار شیخ بهایی دارای حق‌آبه هستند ولی با خشک شدن زاینده رود از حق‌آبه خود محروم شده‌اند.
مردمی که اولویتشان رودخانه است
معاونت برنامه‌ریزی و پژوهش شهرداری اصفهان در نیازسنجی‌های علمی خود در سال ۹۱، به این نتیجه رسید که بحث زاینده‌رود برای شهروندان اصفهانی در درجه‌ی اول نیازها قرار دارد و در مجموع، میزان اهمیت آن برای مردم، ۹۷ درصد است.
بر اساس این نظرسنجی، ۸۵.۶ درصد از شهروندان اصفهانی از وضعیت فعلی زاینده‌رود کاملا ناراضی، ۱۰.۴ ناراضی، ۲.۴ نسبتا راضی و ۱.۶ درصد بسیار راضی بوده‌اند؛ که این اعداد در مجموع بیانگر نارضایتی ۹۶ درصدی مردم است.
همچنین میزان اهمیت زاینده‌رود برای شهروندان نیز بر اساس اعلام آنها، ۸۶ درصد خیلی زیاد، ۱۱.۱ درصد زیاد، ۱.۱ درصد کم و ۱.۸ درصد اصلا بوده است.
نقش هویتی زاینده رود
بر کسی پوشیده نیست که رودخانه زاینده‌رود، نقش موثری را در شکل‌گیری ابعاد هویتی شهر اصفهان به عهده دارد؛ در حقیقت این رود به عنوان مهمترین عنصر سازنده هویت طبیعی شهر، نقشی اساسی را در شکل‌گیری بافت کالبدی و ساختاری شهر ایفا می‌کند؛ به نحوی که روند توسعه شهر به سمت رودخانه بوده و از دوران صفویه به بعد، به عنوان محور اصلی شهر محسوب شده است؛ این رود به همراه مادی‌های منشعب از آن مهمترین نشانه‌ها و عناصر هویت شهر اصفهان است.
رودخانه زاینده‌رود به عنوان منبع فرهنگی و تفریحی شهر شناخته می‌شود؛ ساختمان‌های باشکوه اطراف زاینده رود و وجود پل‌های قدیمی آن از دوران ساسانیان تاکنون نشان‌دهنده‌ی اهمیت تاریخی این رودخانه است؛ همچنین با وجودی‌که در گذشته نقش تفریحی زاینده‌رود در شهر اصفهان به دلیل برگزاری جشن‌ها و اعیاد باستانی و گردهمایی‌های مردمی پررنگ‌تر بوده است اما در حال حاضر نیز مکان مناسبی برای گذراندن اوقات فراغت مردم محسوب می‌شود.
محرومیت از حقابه
براساس طومار شیخ بهایی، کل آب رودخانه به ۳۳سهم کلی و ۲۷۵سهام جزئی‌تر بین ۷بلوک آبخور آن‌که از حدود ۷۰کیلومتری غرب اصفهان تا ۱۲۰کیلومتری شرق این شهر ادامه داشته، تقسیم شده است. تقسیم آب بر اساس طومار از ۷۵روز بعد از نوروز تا آخر آبان‌ به‌ مدت ۱۶۰روز جاری بود و در فصول سرد سال که نیاز به آبیاری نبوده است. به‌ اصطلاح رودخانه آزاد بوده و هر کس به هر میزان نیاز داشته می‌توانسته از آن بهره‌برداری کند.
از ویژگی‌های اصلی طومار یکی این است که در آن هیچ روستا و مزرعه‌ای در کل منطقه و هیچ باغ و محله‌ای در داخل شهر از قلم نیفتاده و نمای بیش از یک هزار واحد آبیاری آن در ۲۷صفحه تنظیم و از شرح و بست‌های بی‌مورد در آن خودداری شده است.
بنابراین طومار، بلوک لنجان،۶ سهم؛ بلوک النجان، ۴ سهم؛ بلوک ماربین، ۴ سهم؛ بلوک جی، ۶سهم؛ بلوک کراج، ۳ سهم و بلوک رودشتین - براآن: ۱۰ سهم از آب زاینده رود حقابه داشتند.
در چنین شرايطی در استان چهارمحال و بختياری روند توسعه برداشت آب از زاينده رود تداوم داشته، به طوریکه مديريت استانی و غيريكپارچه بر حوضه زاينده رود موجب شده است نه تنها در استان چهارمحال و بختياري به تكليف قانونی مصرح در بند ( ز) ماده (۲۹) قانون توزيع عادلانه آب مبنی بر جيره‌بندی آب در شرايط خشكسالی و كمبود آب عمل نشود بلكه حتی روند توسعه باغ ها در ارتفاعات مشرف به زاينده‌رود در شرايط خشكسالی نيز بی‌وقفه ادامه يافته است.
با این حال با سياست جاری اعطای ۸۵ درصد هزينه شبكه آبياری تحت فشار به صورت تسهيلات بلاعوض دولتی و برق كشاورزی با تعرفه يارانه‌ای عملاً در بالادست حوضه زاينده رود مردم به برداشت بيشتر آب از زاينده‌رود برای توسعه كشاورزی و تبديل تپه‌ها با ارتفاع بيش از ۱۰۰ متر تا ۶۰۰ متر به باغ تشويق مي شوند.
حذف تسهيلات بلاعوض دولتی و مبنا قرار دادن قيمت تمام شده برق كشاورزی در حوضه زاينده رود عملاً موجب حذف برداشت‌هاي غير اقتصادي آب و متوقف شدن روند توسعه اراضی كشاورزی به ويژه در ارتفاعات بالادست خواهد شد.
قهر آسمان و زمین
نماینده مردم شهرستان بروجن از توابع استان چهارمحال و بختیاری، می گوید: بر اساس آمار و اطلاعات وزارت نیرو ۹۶ درصد مصارف شرب و آب صنعتی ما از چاه‌ها است و به هیچ عنوان کاری به زاینده رود ندارد و حتی بیش از ۷۰ درصد کشاورزی ما نیز از آب همین چاه‌ها است!
امیر عباس سلطانی در حالی که برداشت از چاه را بدون ارتباط به زاینده رود و تاثیر رودخانه بر پرآبی یا کم آبی چاه ها می داند معتقد است: استان ما در بخش آب شرب و صنعت تنها ۴ درصد از آب زاینده‌رود برداشت می‌کند و مدعی هستیم که از آب زاینده‌رود برداشتی نداریم.
سلطانی  در ادامه دلایل خشکی زاینده رود بدون هیچ اشاره به انبوه برداشت های بی رویه در بالادست به ریشه بحران خشک شدن زاینده رود هم اشاره می کند و می گوید: ریشه این بحران از سال ۱۳۳۳ با ساخت تونل اول کوهرنگ رقم خورد که برای ۳۰۰ میلیون متر مکعب آب که بلافاصله ۳۶ هزار هکتار اراضی جدید اضافه شد؛ پس از آن سد در سال ۱۳۵۰ سد زاینده رود ساخته شد که بلافاصله ۶۷ هزار هکتار اراضی جدید باز اضافه شد و مشکل سوم در سال ۱۳۶۴ و با ساخت تونل دوم که ۲۵۰ میلیون متر مکعب آب را به زاینده رود انتقال دهد که بلافاصله ۱۸ هزار هکتار اضافه شد.
بحران آب ناشی از خشكسالی‌ سالهای اخير نيست
یک كارشناس آب نیز معتقد است: بحران آب در حوضه زاينده رود پديده‌ای موقت و گذرا و ناشی از خشكسالی‌ سالهای اخير نيست بلکه اين بحران ريشه در توزيع نامتوازن بارش ها و منابع آب تجديدپذير در كشور و عدم انطباق مراكز مصرف با منابع آب دارد.
به گفته لطف الله ضيايی ، سرانه منابع تجديد پذير آب در حوضه زاينده رود با ۷۵۰ مترمكعب در سال كمتر از نصف سرانه كشوری است كه مطابق معيارهای سازمان ملل متحد، شاخص بحران دائمی و شديد كمبود آب در حوضه زاينده‌رود است.
این کارشناس یادآور می شود: روند رشد جمعيت در حوضه زاينده‌رود موجب شده است تا سرانه منابع قابل تأمين آب از ۴۴۲۸ متر مكعب در سال ۱۳۱۰ به كمتر از ۷۵۰ مترمكعب در حال حاضر برسد.
هر دلیلی به جز دلیلی که باید باشد
حسین صمدی بروجنی، دانشیار دانشگاه شهرکرد نیز از جمله دلایل خشک شدن زاینده رود را توسعه صنایع در استان اصفهان، مصرف آب شرب بیش از حد استاندارد، الگوی کشت پرمصرف در بخش کشاورزی و بهره وری پائین مصرف آب در بخش کشاورزی می داند و می گوید: توسعه در هر منطقه می‌باید براساس طرح آمایش سرزمین انجام شود و در این طرح به محدودیت‌ها و مزیت‌های طبیعی مناطق توجه ویژه می‌شود و متأسفانه توسعه در استان اصفهان همانند بسیاری مناطق دیگر کشور بر پایه یک طرح مصوب آمایش سرزمین انجام نشده است.
او در حالی به این مسله اشاره دارد که هیچ اشاره ای به مشکلات ناشی از برداشت بی رویه در بالادشت نمی کند و می گوید: با آنکه اصفهان در یک منطقه خشک و نیمه خشک واقع است ولی نوع صنایع ایجاد شده در این استان بیشتر از نوع صنایع آب‌بر مثل فولاد، پتروشیمی و نظایر آن بوده است.
این استادیار دانشگاه شهرکرد بدون در نظر گرفتن تاثیر بهره برداری بی رویه از آب در بالادست برای آبیاری درختان در زمین هایی با شیب تند به مصرف آب شرب بیش از حد استاندارد در استان اصفهان اشاره کرده و می افزاید:افزایش مصرف آب شرب در استان اصفهان به دو موضوع بر می‌گردد، اول رشد جمعیت به واسطه مهاجرپذیر بودن این استان و دوم سرانه مصرف آب بیش از حد استاندارد. ایجاد شهرک‌های مسکونی متعدد و اتخاذ سیاست‌های انبساطی توسعه (قیمت پائین واحدهای مسکونی در این شهرک‌ها و سهم بالای اشتغال در بخش ساختمان و خدمات) باعث شده سیل جمعیت از استان‌هایی مثل خوزستان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، لرستان و حتی استان فارس به سمت اصفهان روانه شود که این امر بجز مسائل و مشکلات فرهنگی و اجتماعی باعث افزایش مصرف آب شرب در این استان می‌شود.
بازهم تقصیر پایین دست رودخانه است!!
وی در ادامه بیان دلایل مبنی بر چرایی خشکی زاینده رود بازهم این موضوع را متوجه پایین دست رودخانه می داند و  می افزاید: در الگوی کشت کشاورزی استان اصفهان محصولات پرمصرفی همچون برنج، ذرت، علوفه و سیب زمینی دیده می‌شود و با توجه به اینکه با گذشت زمان منابع آب زاینده رود بواسطه تغییر اقلیم رو به کاهش است، می‌بایست به موازات توسعه صنایع و جمعیت، سهم محصولات پرمصرف و سطح زیرکشت کشاورزی کسر شود و این امر باید با برنامه‌ریزی صورت بپذیرد چون این موضوع مدیریت نشده و کشاورزان غرب اصفهان، محصولات پرمصرف را از الگوی کشت خود حذف نکرده‌اند، لذا آب به کشاورزان شرق اصفهان نرسیده و این امر که بدور از عدالت نیز می‌باشد، سرچشمه بحران‌های اجتماعی شده است.
بالابردن راندمان آبياری منجر به صرفه‌جويی نمي‌شود
صمدی در حالی گفته است که بهره وری آبیاری در استان اصفهان کمتر از ۵۰ درصد است و مقدار آن بین ۳۰ تا ۴۰ درصد گزارش می شود که لطف الله ضيايي، كارشناس مستقل آب اما می گوید: مطابق تحقيقات جهانی دو دهه اخير ، در حوضه های بسته (Closed Basins) به دليل برگشت تلفات آبياری به منابع آب و استفاده مجدد از آن، بالابردن راندمان آبياری منجر به صرفه‌جويی نمي‌شود.
وی افزود: در حوضه زاينده‌رود نيز كه از حوضه‌های بسته است اصولاً آبی از دسترس خارج نمی شود كه از طريق بالا بردن راندمان آبياری بتوان استحصال كرد.
ضيايي افزود:در مطالعات گسترده‌ای كه برای نخستين بار در كشور در حوضه زاينده رود با روش نوين تعيين راندمان آبياری در حوضه‌های بسته انجام شد، راندمان آبياری در حوضه زاينده رود ۷۰ درصد بدست آمد كه نشان می‌دهد در مقياس حوضه آب تلف شده نيست كه از طريق افزايش راندمان آبياری بتوان استحصال كرد در حالی که دهه ۴۰ شمسی شركت فرانسوی سوگراه راندمان آبياری در حوضه زاينده‌رود را ۸۰ درصد تعيين كرده بود.
وی گفت: علاوه بر آن الگوی كشت در حوضه زاينده‌رود با ۵۸۱۶ مترمكعب در هكتار نياز آبی با توجه به اقليم حوضه، الگويی كم مصرف است. در اين الگوي كشت، سطح كشت برنج در سالهای مختلف بين یک تا ۵ درصد است. با توجه به اينكه تلفات آب در كشت برنج در حوضه بسته زاينده‌رود به منابع آب مي‌پيوندد و نيز دوره كوتاه كشت برنج، آب مصرفی آن از بسياری از محصولات كمتر است. بنابراین حذف كشت برنج و جايگزينی محصولات باغي از جمله بادام، گردو، سيب، گلابی و يونجه، چغندر قند، جاليز نه تنها منجر به صرفه‌جويي نمي‌شود بلكه باعث افزايش مصرف آب مي شود.
این کارشناس آب یادآور می شود: تنها در صورت حذف كشت برنج و جايگزيني ديگر محصولات الگوي كشت حجم آب قابل صرفه‌جويي كمتر از ۱۶ ميليون مترمكعب است كه در قياس با كمبود ۹۰۰ ميليون متر مكعبي حوضه ناچيز است.
البته به نظر می رسد در بیان کارشناسان آن گزینه ای که مغفول مانده همچنان برداشت های بی رویه است.
راهکار حیات دوباره زنده رود
در چند سال اخیر که زاینده ورد چندین بار خشکید و به بحرانی جدی نه تنها برای استان اصفهان بلکه برای فلات مرکزی تبدیل شده است، مسوولان راهکارهای مختلفی همچون باروري ابرها به روش يونيزاسيون، انتقال آب از خليج فارس، انتقال آب از حوضه مجاور متوصل شده اند که به گفته محققان یگانه راهکار برای حیات زاینده ورد انتقال آب از حوضه های مجاور است.
ضیایی به طرح باروری ابرها به روش يونيزاسيون اشاره می کند و می گوید: بر اساس اعلام معاون سازمان هواشناسي كشور اقدامات انجام شده در درياچه اروميه برای باروری ابرها به روش يونيزاسيون هيچ تاثيری نداشته و اقدامات ۱۵ ساله برای باروری ابرها در يزد هم نتيجه بخش نبوده است.
وی می گوید: وجود بحران‌های كمبود آب در كشورهای صاحب تكنولوژی برتر و كشورهايی كه خود پديدآورنده فناوری بارآوری ابرها به روش يونيزاسيون بوده اند، گواه ديگري بر غير عملياتی بودن اين روش است.
وی انتقال آب از خليج فارس نیز اشاره می کند و می گوید: پروژه‌ای با ۱۱۰۰ كيلومتر خط انتقال كه ۲۰۰ كيلومتر آن تونل است و ۱۰ مرحله پمپاژ با ارتفاع پمپاژ ۲۰۰۰ متر و هزينه اجرايی ۱۹۰۰۰۰ ميليارد ريال غير اقتصادی است.
انتقال آب با معیار یونسکو راهکار موثری است
وی،راهكار قابل اجرا براي مهار بحران آب در حوضه زاينده‌رود و جلوگيری از پيامدهای غير قابل مهار آن كه ابعادی فرا منطقه ای و ملی دارد، انتقال بخشی از آب مازاد بر مصارف حوضه دز و كارون با رعايت معيارهای يونسكو اعلام می کند و می گوید: حوضه دز و كارون دارای آب مازاد بر مصارف می‌باشد و انتقال بخشی از اين آب با در نظر گرفتن و رعايت معيارهای يونسكو آثار و پيامدهای ناگوار توسعه‌ای و زيست محيطی بر حوضه دز و كارون ندارد.
وی می گوید: يونسكو برای صحه‌گذاری بر طرح های انتقال بين‌حوضه ای آب ۵ معيار را در نظر گرفته است که شامل واقعی بودن كمبود آب در حوضه مقصد و عدم امكان رفع آن در خود حوضه، توسعه آتی حوضه مبداء در اثر انتقال آب با محدوديت چشمگير روبرو نشوده، انتقال بين حوضه اي به شكل اساسي كيفيت زيست محيطي در حوضه مبداء يا مقصد را تخريب نكند، انتقال بين حوضه ای آب سبب بروز اختلال اساسی اجتماعي – فرهنگي در حوضه مبدأ يا مقصد نشود و همچنین منافع خالص ناشی از اجراي طرح به طور عادلانه ميان حوضه‌های مبداء و مقصد تقسيم شود.
وی می گوید: با بررسي‌های انجام شده امكان صرفه‌جويي از طريق بالابردن راندمان آبياري وجود ندارد زيرا حوضه زاينده‌رود حوضه‌اي بسته است و تلفات آبياري به منابع آب بر مي‌گردد و تا قطره آخر بهره‌برداري مي‌شود؛ بنابراين معيار اول يونسكو در حوضه زاينده‌رود مصداق دارد.
این کارشناس آب به ميانگين حجم سالانه منابع آب حوضه دز- كارون اشاره می کند و می گوید:ميانگين حجم سالانه منابع آب ۲۵ ميليارد مترمكعب است. در حال حاضر۹۳۰ ميليون مترمكعب آن(كمتر از ۴درصد)به حوضه‌هاي مجاور انتقال مي يابد. با احتساب طرح هاي انتقال آب در دست اجرا از جمله طرح انتقال آب به فلات مركزي (بهشت‌آباد) حجم آب انتقالي به ۸/۱ميليارد مترمكعب(كمتر از ۸ درصد)خواهد رسيد.
سرانه منابع آب در حوضة دز و كارون ۵۳۰۷ مترمكعب در سال است كه با معيار سازمان ملل نشان دهنده وجود آب مازاد بر نياز در حوضه دز- كارون است و بنابراين شرط دوم يونسكو نيز تأمين است.
پديده پيشروي آب شور دريا به طرح هاي انتقال بين حوضه اي نسبت داده نشود
وی با بیان اینکه دلايل مخالفت با انتقال آب از حوضه دز و كارون به زاينده‌رود همچون خشک شدن كارون، مشكلات مردم خوزستان در دسترسي به آب شرب، پيشروي شوري دريا و خشک شدن نخيلات منطقه خرمشهر و آبادان و همچنین ادعاي كمبود آب در حوضه دز و كارون گفت: بررسي آمار آبدهي در ايستگاه اهواز تا سال ۱۳۹۱ نشان مي دهد ميانگين دبي خروجي رودخانه كارون در اهواز در ۵ ساله اخير منتهي به سال ۱۳۹۱ كه منطبق بر خشكسالي بوده ۲۴۴ مترمكعب بر ثانيه است كه نشان مي‌دهد آب عبوري از اين رودخانه بيش از مصارف و نياز زيست محيطي محاسبه شده با معيارهاي بين‌المللي بوده است.
وی افزود: مشكلات و نارسایي هاي موجود در تأمين آب شرب سالم و بهداشتي براي مردم برخي از شهرها و روستاهاي حوضه دز ـ كارون به علت كامل نشدن سامانه‌هاي تصفيه و توزيع آب شرب است و ارتباطي به كمبود آب خام ندارد و همانگونه كه گفته شد خروج چند ميليارد مترمكعب آب مازاد بر مصرف گواه روشني بر اين امر است.
وی افزود: رودخانه هاي دجله و فرات و سرشاخه هاي منتهي به اروند رود با آبدهي سالانه بالغ بر ۱۵۰ ميليارد متر مكعب و دبي چند هزار مترمكعب در ثانيه نقش اصلي را در حفظ تعادل اروندرود و جلوگيري از پيشروي آب شور به سمت خشكي داشته اند. در واقع در سه دهه اخير در پي احداث سدهاي متعدد توسط كشورهاي تركيه، سوريه و عراق بر روي رودخانه هاي دجله و فرات و كاهش شديد آب ورودي به اروند رود در اثر اين سدها تعادل زيست محيطي در اروندرود برهم خورده است و پديده پيشروي آب شور دريا به سمت خشكي رخ داده است. خشك شدن نخيلات و گسترش شوري به مناطقي از اراضي كشاورزي خرمشهر و پديده ريزگردها پيامدهاي زيانبار سدهاي متعدد ساخته شده در بالادست اروندرود مي باشند.
وی گفت: نتايج مطالعه‌ای كه توسط اساتيدی از دانشگاه صنعتي شريف انجام شده نيز نشان داده است پديده شوري در اروند رود متأثر از كاهش شديد دبي رودخانه‌هاي دجله و فرات در اثر سدهاي احداثي كشورهاي تركيه، سوريه و عراق بوده است.
وی گفت: تنها ۹ سد بزرگ ساخته شده بر روي رودخانه فرات جمعا ۱۲۳ ميليارد مترمكعب از حجم سالانه آب ورودي به اروندرود از طريق رود هاي دجله و فرات را كاهش مي دهند. اين حجم عظيم غير از سدهاي متعدد در دست ساخت تركيه بر روي فرات در قالب پروژه بزرگي به نام «گاپ» با هدف توسعه كشاورزي در وسعت يك ميليون و ۶۰ هزار هكتار است. بايد توجه داشت كه تأثير زيانبار اين سدها بر زيست بوم پايين دست در دوره هاي خشكسالي ويرانگرتر خواهد بود. زيرا در دوره هاي خشك كه زيست بوم پايين دست آسيب پذيرتر و به جريان آب نيازمندتر است سدها با ذخيره كل جريان آب رودخانه ها مانع جريان آب به پايين دست مي شوند.
بنابراين نظريه اي غير كارشناسي است كه پديده پيشروي آب شور دريا و خشك شدن نخيلات به كاهش آب رودخانه كارون در اثر طرح هاي انتقال بين حوضه اي نسبت داده شود.
وی گفت: طرح انتقال آب بهشت آباد به فلات مركزي كه توسط يكي از شركت هاي معتبر بين‌المللي تاييد و تصديق و صحه‌گذاري شده و از نظر فني، اجرايي، اقتصادي و بهره‌برداري مورد تاييد و تصويب اركان تخصصي تصويب طرح هاي ملي قرار گرفته و در آن جهات زيست محيطي و معيار هاي يونسكو رعايت شده است، راهكاري عملي براي مقابله با بحران كمبود آب در حوضه زاينده‌رود است.
بحران آب در حوضه زاينده‌رود معضلی است ملی
بی شک بحران آب در حوضه زاينده‌رود، معضلی محلی و مربوط به يک استان نيست، بلکه معضلی است ملی چرا که آب آشامیدنی ۵ ميليون نفر جمعيت ساكن در حوضه زاينده‌رود و يزد و كاشان و نائين و اردستان ، ۶۸ درصد توليد فولاد كشور، ۵/۸ درصد توليد برق كشور و ۲۶ درصد توليد فرآورده های نفتی كشور، و البته معاش کشاورزان محدوده مرکزی ایران به جريان دائم و مطمئن آب در زاينده‌رود وابسته است.
پیچیدگی‌هایی برای حل مشکل زاینده‌رود وجود دارد
البته در اواخر مرداد ماه امسال بود که رییس مجلس به اصفهان آمد.وی در مورد چگونگی پیگیری‌های مجلس برای بهبود وضعیت زاینده‌رود اظهار داشت: نمایندگان اصفهان پیگیر این موضوع بودند.
وی تصریح کرد:پیچیدگی‌هایی برای حل مشکل زاینده‌رود وجود دارد، البته راه‌حل‌هایی هم است که امیدواریم در این دوره راه‌حل‌ در سطح استان و ملی مورد مطالعه قرار گیرد تا به نتیجه‌ای برسد.
که البته این پیچیدگی ها و به طبع آن راهکارهای مرتبط با آن هنوز اعلام نشده است
۵ میلون نفر،۶۸ درصد فولاد كشور، ۵/۸ درصد توليد برق كشور و ۲۶ درصد توليد فرآورده های نفتی و کشاورزان تشنه زاینده رود

اما نباید از این نکته غافل شده که چنانچه طرح انتقال آب بهشت آباد نیز اجرایی و به بهره برداری رسید، مدیریت بر مصرف آب در تمام بخش ها اعم از آشامیدنی، کشاورزی و صنعت نیز باید جدی گرفته شود چرا که از مجموع ۴۱۵ هزار هکتار اراضی کشاورزی و باغی استان اصفهان ۷۸ هزار هکتار که ۶/۱۸ درصد از کل اراضی کشاورزی و باغی استان را شامل می‌شود، زیر پوشش آبیاری‌های نوین اعم از بارانی و قطره‌ای قرار گرفته است، ضمن اینکه قانون توزیع عادلانه آب نیز می بایستی اجرا شود وگرنه اجرای طرح بهشت آباد مسکنی خواهد بود که زاینده رود را چند صباحی زنده می کند و باز آش همان می شود و کاسه همان.

منبع:سایت خبری ایمنا