مقدمه:
 

آثار موجود هنر هاي سنتي ايران در اقصي نقاط عالم ، نشان مي دهد كه مردم اين سرزمين در تمام ادوار تاريخي ، همواره زندگيشان با ذوق ، سليقه و زيباپرستي همراه بوده است. عشق به زيبايي و برگرفتن عبرت در تمام دوره ها موضوع اساسي هنرهاي سنتي ايران بوده است.چندانكه دستان هنرمندان ، با نقش و رنگ ، هميشه و در همه جا زيبايي طبيعي را بصورت طرح ها و نقش ها در كاشي ها ، گچبري ها ، نگاره هاي چوبي ، آينه ها ، قلم زني ها ، خاتم كاري ها و... منعكس كرده اند. هنر هاي سنتي ايران در وهله نخست ، با زندگي پيوند نزديك دارد و تار و پود آن از تجارب انساني بافته شده است. با نگاهي به هنر هاي سنتي ايران در مي بابيم كه اغلب هنر هاي اسلامي و ايراني ، جنبه عملي داشته و در رديف هنر هاي صناعي محسوب مي شده است. در نظر هنرمندان هنر هاي سنتي ايران، ميان هنر هاي زيباي محض و هنر هاي سنتي كمترين تفاوتي وجود نداشته و از اين جهت ، و با وضعيتي كه آثار هنرهاي سنتي در ايران داشته هم مفيد فايده بوده و هم جنبه زيبايي و هنري در آن رعايت شده است. قبل از ورود به بحث ،‌ تعريفي از هنر اسلامي ارائه مي گردد:

ادامه ی توضیحات در ادامه ی مطلب...